Συζητώντας με εμένα, για μένα

(ο κόσμος κι όταν ήμουν παιδί)

-Ώρες ώρες τη βλέπω έτσι..
Ποιά?
-Τη ζωή, γενικώς.
Πως?
-Απλώς.
Σαν ένας διάδρομος, ή ένας δίσκος, που γυρίζει συνεχώς.
Κι εγώ τρέχω πάνω του, σαφώς.
Θυμάσαι τα βιβλία που ανοίγαμε και έβγαιναν κτίρια, κάστρα ολόκληρα και πόλεις?
 Έτσι κάπως χτίζεται κι ο κόσμος που συναντώ,
καθώς τρέχω,
χορευτά,
σε αυτόν τον κόσμο που γυρνώ, όσο γυρνώ κι όσο γυρνά κι αυτός.
Και είναι ώρες που λες, αισθάνομαι,
πως έρχεται μιά ανάμνηση,
και με αρπάζει και με σηκώνει με πετάει πίσω,
και γυρνά και το δίσκο κι αλλάζει το τοπίο που περπατώ.
Απότομα αλλά δε τρομάζω.
Τραγουδάω κι ας δείχνω να ουρλιάζω.
Δεν αλλάζω.
Αλλάζει ο ρυθμός.
Κι είναι αρκετός.
Μουσικός σκοπός.
Επιτυχώς.
Αλλάζει ο συναισθηματισμός.
Τα λίγα δευτερόλεπτα που ένας σοφός προτιμά να'ταν χαζός.

Παύλος - vlospa kasbe

Η εποχή της ιδέας

 - Ένα μέτριο, χωρίς!
-Εφτασέεεε... Η εποχή της ιδέας.
Η ιδέα είναι ένα ρόφημα.
Δημιούργημα του ανθρώπου για να το απολαμβάνει.
Είσαι η ιδέα σου.
Τι πίνεις λοιπόν?

 Πίνω πολιτική! Ή/ και τα παράγωγα της. Α-πολιτική, υπο-πολιτική, αντι-πολιτική. Κι ό,τι πίνω με πίνει. Μας ήπιαν οι ιδέες μας παιδιά. Φτιάξαμε ποτά να γουστάρουμε και μας έκαψε η χημεία. Μιλάω με παραδείγματα. Ίσως και να'μαι ο ίδιος παράδειγμα. (Ίσως όχι, ίσως ένα δημιούργημα της φαντασίας σου -ή μου-, ίσως τίποτα, ίσως, ίσως...) Διάλεξε αποφυγή ή μίμηση.

 Απ'όταν έγινα αλκοολικός ξέχασα τα νιάτα μου. Το παρελθόν μου. Αυτή η γέφυρα πίσω μου φαίνεται όλο και πιό μακριά, όλο και πιό θολά, κι αν φτάσω κοντά.. Ειναι κατεστραμμένη. Ξέχασα και τι γεύση έχει αυτό που πίνω. Αλλά ανανεώνω τη μουδιασμένη μπλε γλώσσα μου με αυτό. Πιστός στην ιδέα. Παράξενο... Θυμάμαι μόνο πράγματα που έχουν να κάνουν με την ιδέα. Ή μάλλον έχω ξεχάσει όσα πράγματα δεν είχαν να κάνουν με την ιδέα.

 Είναι η θεωρία της εξέλιξης. Απ'την εποχή που ψάχναμε για ιδέες ( μεταξύ άλλων πολιτική παιδεία) στην εποχή που βρήκαμε ιδέες, τις εκπροσωπούμε, θα πεθάνουμε γι'αυτές και θα σκοτώσουμε τους μη ομοϊδεάτες μας, για την ιδέα φυσικά. Την ξέρουμε/ δε τη ξέρουμε την ιδέα. Κι οι ηλίθιοι μπορούν να παπαγαλίσουν. Και να πράξουν.. (Φαντάσου.)
 Κι όταν πιώ πολύ ιδέα και πνιγώ? Θα με καρπαζώσει ο ομοϊδεάτης στην πλάτη. Δε με σώζει. Ήδη είμαι σωμένος, αφού ακολουθώ την ιδέα, απλώς με κρατάει σωμένο. Τι καλός...

 Να σου π(ι)ώ μιά ιδέα? Δεν έχει όνομα. Μου λέει πως εδώ και καιρό σκεφτόμαστε κατά κύριο λόγο μόνο με το μυαλό, κι όχι με την καρδιά.

-Είμαστε πιό έξυπνοι κατέχουμε πιό πολλές πληροφορίες, δες τα άλματα της τεχνολογίας!
-Αποκόψαμε κάθε δεσμό με τη φύση, γίναμε αναίσθητοι κι απαθείς, κοίτα τη φύση πως την έχουμε καταντήσει. Πολλά κιλά αισθήματα και μάλιστα αγάπη. Μωρέ γνώση και πληροφορία, δε λέω όμως, εε?? Είναι αυτή η γλυκιά αυταπάτη "όλα για καλό γίνονται".

 Και χέστην αγάπη! Ή το όνομα της! Κράτα όλα τα υπόλοιπα κι ότι την εκφράζει. Ιδέα?

Παύλος - vlospa kasbe

* Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Διαδρομές ( http://diadromespress.blogspot.gr/ ) και ψηφιακά στη σελίδα red wire ( http://redwire.gr/ )

Ο καλύτερος φίλος του φίλου μου

 Μαθαίνω πως ο σκύλος ενός φίλου μου, ο οποίος φίλος λείπει εκτός Αθηνών, έφυγε απ'το σπίτι των γονιών του!
Το μαθαίνω μέσω διαδικτύου και μάλιστα πως λείπει ήδη τρεις μέρες.
Σε σχόλια γράφει που εθεάθη και πως παρότι πίνει νερό, ΔΕΝ τρώει.
Λουρί, σακουλάκια, λίγη τροφή στις τσέπες και πάμε να βρούμε τον σκύλο του φίλου μου. Ρωτώντας φτάνει κανείς στην πόλη.
Ξεκινώ από όπου διάβασα τελευταία πως τον είδαν.
Ανάληψη.
Ρωτάω πολύ κόσμο.
Άλλοι βοηθούν, άλλοι απλά απαντούν, άλλοι "φοβούνται" μη τους σκοτώσω/ ληστέψω δε ξέρω τι άλλο.
"Πέρασε πριν 2-3 ώρες", "Τον είδα Αγ.Λάζαρο πριν 1 ώρα", "Πριν κανά μισάωρο πρέπει να τον είδα Ταπητουργείο", "Ήταν στο σχολείο της Ανάληψης και μετά είπανε πως πήγε στο πάρκο", "μέχρι πριν λίγη ώρα με μαθητές ήταν" και "Φίλε τον είδα πριν 2 λεπτά στο παλιό Δημαρχείο". Η τελευταία πληροφορία ήταν κι η πιό ζωτική.
Περπατώντας, τρέχοντας, ρωτώντας, φωνάζοντας κι όταν κουράστηκα, ακόμα και με το παπάκι γύρναγα γύρω-γύρω ψάχνοντας τον καλύτερο φίλο του φίλου μου.

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ'ΧΕ ΧΑΣΕΙ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ?
καταλαβαίνεις τι θα μπορούσε να'χει χάσει ο σκύλος του?

Αν ναι, μη περιμένεις. Όταν κάποιος δικός σου χάσει το σκύλο του ψάξε μαζί του μέχρι να βρεθεί!

Ο σκύλος με ξέρει. Όταν με είδε σταμάτησε δίπλα μου. Ανέβηκε πάνω μου, με μύριζε με έγλειφε και δεν έφευγε από δίπλα μου. Τον άκουγα. Ήθελε να πάει σπίτι του... Αυτό μου είπε. Αυτό έγραφαν τα μάτια του. Αυτό ηχούσε απ'τη φωνούλα του.

Παύλος - vlospa kasbe [γουφ-φούφ(ερ)!]

Ξένε! Αυτός είναι ο τόπος μου.

Ξένε! Μείνε μακριά και κράτα την απόσταση σου, για ασφάλεια. Εδώ κατοικώ εγώ, η μοναξιά κι οι σκέψεις μου. Άπατη σκληρή γη να περπατήσεις. Με μονάχα ένα μονοπάτι. Προς το λιμάνι της ομίχλης δίχως φάρο. Επικίνδυνο πλοίο με άγνωστο προορισμό και σαφέστατο σκοπό. Να σαλπάρει. Να γυρίσει όση πιο πολλή θάλασσα μπορεί. Σου περιγράφω το φόβο σου ξένε? Τα ορμητικά νερά παρασύρουν τους αδύναμους, στον πάτο τους βυθίζουν. Φουρτούνες, καταιγίδες, κακοκαιρίες! Για να φτάσεις κάποτε τα ήρεμα νερά. Αν υπάρχουν, ακόμα πια.

 Ξένε! Εδώ θα βρεις μονάχα πειρατές και σκατόκαιρο! Πρόσεξε τον εαυτό σου και τα υπάρχοντα σου! Τι? Θέλεις να πλεύσεις κι εσύ? Μα έχεις ακόμα εαυτό και υπάρχοντα... Πως θα γίνεις μέρος του πληρώματος φάντασμα? Αποχωριστήκαμε εγωισμούς όταν ο στόχος έγινε σαφής και πιο ξεκάθαρος με τη μέρα πιο δύσβατος ο δρόμος της επίτευξης του σκοπού μας.

 Ξένε! Για να γίνεις γνώριμος κι οικείος οφείλεις να ξεχάσεις τον εαυτό σου και να θυμάσαι το σκοπό σου. Τι εξυπηρετεί τούτο το ταξίδι. Εξυπηρετεί εσένα κι εσύ με τη σειρά σου όλους μας, όπως σε εξυπηρετούμε όλοι.

 Ξένε! Ο προορισμός μας είναι άγνωστος όπως και το τι θα βρούμε και αν θα επιστρέψουμε. Θέλουμε να βρούμε αυτό που ψάχνουν οι άλλοι στη γη, τον ουρανό, τη φωτιά, τον εαυτό τους, το Θεό.

 Ξένε θέλεις ακόμα να διαβείς και στη φαμίλια μου να μπεις?

Η θάλασσα είναι οι σκέψεις. Ο καιρός είναι η ψυχολογία. Η γη, ο ουρανός είναι το εξωπραγματικό στήριγμα, το θαύμα που ευελπιστούμε. Το πλοίο είμαστε εμείς οι ναυτικοί του. Τα ορμητικά νερά είναι η μοναξιά. Ο εαυτός μας είναι ο εγωισμός μας κι ο σκοπός μας είναι ο άνθρωπος. Το ταξίδι είναι το κίνητρο μας. Είμαστε εγώ. Και σε ρωτώ. Τι θεωρείς ήρεμα νερά?

Παύλος - vlospa kasbe