Οι παραμυθάδες

 Αίσωπος. Και ΣΙΑ. Χωρίς ονόματα, θυμάσαι παραμύθια? Μύθους γραμμένους σε ιστορίες φαντασίας για την αλήθεια που θα πλάσει ένα παιδί. Αυτοί οι θαυμάσιοι άνθρωποι! Υπάρχουν ακόμη άραγε?

 Γιατί καλά παλιά. Μα τώρα?

Πριγκίπισσες? Πόρνες!
Πρίγκιπες? Ζιγκολό!
Κάστρα? Αυθαίρετα!
Δράκοι? Πολιτικοί!
Ιπποτική Αξία? Αστυνομική βία!

 Αν σε ρωτούσα που πήγε η αλήθεια θα μπορούσες να πεις πως θεωρώ ότι πιό πριν, γνώριζα που ήταν η αλήθεια! Οπότε σε ερωτώ κάτι άλλο. Που πήγαν τα παραμύθια? Που είναι οι παραμυθάδες?

Παύλος - vlospa kasbe

Η μέρα εκείνη

 Απλά θυμάσαι πως ξαφνικά ξεκίνησες να ζεις. Και ποιός όχι? Κανείς δε μπορεί να θυμηθεί πριν τη ζωή. Ούτε μετά. Όσο ξαφνικά θυμάσαι να ήρθες μη ξεχάσεις πως θα φύγεις κιόλας. Αναπόφευκτη επιστροφή. Μάλλον, επιστροφή..

 Αν η ζωή είναι ένα σύμβολο ελπίδας, ο θάνατος είναι σύμβολο υπενθύμισης. Δίκαιο ή άδικο να κατονομάσει ένας αυτόν τον κόσμο, ο κόσμος αυτός απλά είναι όπως είναι. Ο κύκλος δείχνει να γράφει, είναι δίκαιο να πεθάνεις κάποια στιγμή, είναι άδικο να μη πεθάνεις.

 Είναι δίκαιο να φοβάμαι τον θάνατο, μα άδικο να μη τον αποδεχτώ. Τι ορίζει όμως ένας ως "ζωή", "θάνατο" και "φόβο"? Αυτό διαφέρει από τόπο σε τόπο και χρονολογία με χρονολογία, μεταξύ πολλών άλλων. Εγώ? Φοβάμαι μήπως αυτό που μέχρι τώρα αποκαλούμε ζωή, είναι μεν ζωή, μα με όλα τα στοιχεία του θανάτου.

 Ζω? Αναπνέω, χρησιμοποιώ τις αισθήσεις μου, σκέφτομαι, διατάζω το κορμί μου, περπατάω, τρέχω, πέφτω, αισθάνομαι πόνο, ματώνω, σηκώνομαι, τρέχω πάλι.
Χωρίς να έχω πεθάνει θεωρώ πως αν σταματήσουν οι παραπάνω λειτουργίες θα'μαι νεκρός. Είμαι σίγουρος πως όταν θα είμαι νεκρός δε θα μπορώ να το γράψω.

 Είμαι επίσης σίγουρος πως ήδη νεκροί γράφουν, μεταξύ άλλων, καιρό τώρα. Αν όχι νεκροί, τότε σίγουρα όχι εν ζωή, ή έστω όχι πλήρως. Αναπνέω, δε ρουφάω αέρα, σκέφτομαι δε με κινεί η σκέψη μου, διατάζω το κορμί μου όχι την καρδιά μου, περπατάω δεν με πηγαίνουν, τρέχω δε μεταφέρομαι, πέφτω δε ντρέπομαι να μείνω κάτω όσο χρειαστεί, πονάω δεν υποκρίνομαι, ματώνω δε φοβάμαι, σηκώνομαι δε με υποστηρίζουν άλλοι, τρέχω πάλι δε θέλει άλλη εξήγηση.

 Σε αυτή την παράσταση ο καθένας θα σου πει διαφορετικό σενάριο. Μασκοφόροι, απρόσωποι, διπρόσωποι, ανδρείκελα, κλώνοι, φαντάσματα, πλάσματα, άνθρωποι κι υπεράνθρωποι. Εσύ όμως, ζεις?

 Δε περιμένω καμία θρησκεία και κανένα τάγμα να ορίσει την μία κάποια ημέρα του τάδε χρόνου ως προφητεία της ημέρας της αμφιβολίας και δυσπιστίας προς τον άνθρωπο και τα δημιουργήματα του. Χαρακτηριστικά, φόβοι, ελπίδες, θρησκείες, έθνη, ηθική, αξίες... μεταξύ άλλων πολλά ακόμα. Όλα χρήζουν κρίσης του δημιουργού τους. Όσο κι ο ίδιος. Ζει όμως?

Παύλος - vlospa kasbe

Viral la revoλ(ο)υσιόν

 Είναι 20 του Γενάρη του 2014. Ο Ξηρός προφανώς δεν αντέχει άλλο. Το σκάει και ξεκινάει την επανάσταση. Μέσω youtube. Viral, σου λέει, la revolution. Όλοι το είδαν, βλέπουν, θα το δουν. Όλα καλά, πάλι καλά, όλα καλά. Τώρα απλά αγοράζουμε μάσκα V For Vendetta και περιμένουμε σπίτι μας.

 Δεν μου επέβαλε ο Ξηρός μία σειρά από αστείες κυβερνήσεις. Ο κόσμος τους ψήφισε.
Δε μου επέβαλε ο Ξηρός μνημόνια. Ούτε απέλυσε χιλιάδες. Δεν έσπρωξε κανέναν στην αυτοκτονία, δε πήρε από κανέναν το φαγητό του ή τα λεφτά του. Ξέρουμε ποιοί δεν κρύβονται πίσω από αυτά. Είναι μπροστά μας. Και πάντοτε, μα πάντοτε βάζουν τοίχους κι οδοφράγματα ανάμεσα μας. Αστυνομία, στρατός, τρομοκράτες.

 Τώρα πάμε λίγο πιό σοβαρά. Με ένα βίντεο στο οποίο είναι εμφανές πως όσα λέει τα κάνει ανάγνωση, δε μου διαφέρει σε τίποτα απ'τις ειδήσεις των 20:00! Ή μήπως είναι άλλη ώρα οι ειδήσεις?... Και άντε εσύ, 'νταξ!

 Πάμε ακόμα λίγο πιό σοβαρά. Θεατές! Με ένα βίντεο του Ξηρού ανάψαν οι σκουριασμένες, αραχνιασμένες και παγωμένες μηχανές σας? Θα σβήσουν νεκρικά κατά την επόμενη απόπειρα κίνησης! Καλά ρε τον Ξηρό περιμένατε να το πω αλλιώς?

 Πάμε κι άλλο. Ποιός το πιστεύει τώρα αυτό? Όλοι σχεδόν δηλαδή, οπότε μάλλον ποιός το χωνεύει? Το φάγανε όλοι αμάσητο, το νέο απ'τον ΣΚΑΙ (καλός ΣΚΑΙ, μπράβο ΣΚΑΙ, αγαπάμε ΣΚΑΙ) είδανε και τη μάπα της αυθεντίας, τέλος. Το ψέμα το τρως το χωνεύεις και το χέζεις στη μούρη του καθενός. Μα είναι ο Ξηρός, γιατί αλλιώς να το βγάλει ο ΣΚΑΙ(ς)?

 Πάμε κι άλλο! ΤΙ θα αποφέρει αυτό το βίντεο? Για σκέψου. Κι άλλο. Κι άλλο.. Κι άλλο ρε! Πιό πολύ. Πιό βαθιά μωρέ. Σκάσε! Σκέψου κι άλλο. Μπράβο. Επαινώ την προσπάθεια σου και θα την την επιβραβεύσω με μία πληροφορία (πληροφορία είναι, τίποτα παραπάνω!). Αυξημένα Μέτρα Ασφάλειας. Κι άλλη αστυνομοκρατία, κι άλλα ΑΝΤΙ-ΑΝΤΙ-ΑΝΤΙτρομοκρατικά μέτρα. Ψακτικές, δεσίματα, εξακριβώσεις. Ωραίες διαδικασίες. Αυτά αποφέρει το βίντεο και γι'αυτό και εξαπλώθηκε σαν εμετός σε κατηφόρα.

 Πάμε κι άλλο? Άστο πιάσαμε πάτο, θα τρυπήσουμε κανά πάτωμα σε λίγο.

Παύλος - vlospa kasbe

Θέλω, θέλεις;

Θες να αλλάξουν τα πράματα. Μα όχι από εσένα.
Θες να αλλάξουν οι άλλοι. Μα όχι εσύ.
Θες να αλλάξει κάτι. Μα κάνεις όλο τα ίδια.
Θες επανάσταση, λες. Μα δε την ξεκινάς.
Θες να χυθεί αίμα! Μα ούτε σταγόνα δικό σου.
Θες βία στους δρόμους. Μα εσένα στο σπίτι.
Θες ισότητα, λες. Μα για σένα τα καλύτερα.
Θες αυτάρκεια, λες. Μα βαριέσαι.
Θες έργα, λες. Μα μένεις άπραγος.
Θες γνώση, λες. Μα μένεις αμαθείς.
Θες να πας μπροστά. Μα παραμένεις στάσιμος.

Θες να θες, μα τελικά δε θες τίποτα, απολύτως.

Παύλος - vlospa kasbe

Ο χρυσός όρχις

Η απονομή ξεκίνησε

 Χρυσά (/)βραβεία : Χρυσό μετάλιο. (Θεμιτό!). Χρυσή μπάλα. Χρυσό παπούτσι. Χρυσή σφαίρα. Βραβείο νόμπελ.Βραβείο πούλιτζερ. Όσκαρ. Βραβεία Mtv. Βραβεία MAD.

 Ο τάδε απονέμει στο δείνα ... εκείνο! Όλα λαμπρά, με χρώματα και λάμψεις, ομορφιές και στυλ.. έκρηξη! Ένα πολύτιμο αντικείμενο δίνεται στον καλύτερο σε κάτι, άνθρωπο. Χειροκρότα! Όλοι φωτογραφίζουν, όλοι χαμογελάνε, όλοι περνάνε καλά. Θες να'σαι εκεί. Να'σαι ένας απ'αυτούς. Δε θες να μην είσαι ένας απ'αυτούς.

 Απονέμω λοιπόν με συνοπτικές διαδικασίες κι εγώ, τον χρυσό όρχι. Σε όχι μόνο έναν, σε κανέναν προσωπικά. Τον απονέμω σε όσους παρακολουθούν και γουστάρουν και πιστεύουν σε τέτοιες "απονομές βραβείων". Βαθιά νυκτωμένα πλάσματα, πλασάρουν τον ορισμό του ιδανικού ανθρώπινου μοντέλου, εκείνου της μόδας της εκάστοτε εποχής.

Η απονομή τελείωσε.

Παύλος - vlospa kasbe

Κάστρα στην άμμο

 Πάμε παραλία? Η παραλία μου μοιάζει με τη ζωή. Δίκαιος χαρακτηρισμός. Ας ξαπλώσουμε στην άμμο, κι ας μη κολυμπήσουμε ή πάμε στα βαθιά. Έλα να φτιάξουμε ένα κάστρο...

 Τι συμβολίζει ένα κάστρο? Να μένει μέσα ό,τι είναι μέσα και να μένει έξω ό,τι είναι έξω. Προστασία, ασφάλεια. Τείχη. Απομόνωση. Μέσα στα τείχη κρατάμε βαθιά φυλαγμένες τις ανασφάλειες μας. Ζούμε με τις αυταπάτες μας βαθιά νυχτωμένοι. Η αλήθεια στην απέξω κι εμείς στον κόσμο που επιλέξαμε να χτίσουμε, μακριά απ'τον κόσμο που απορρίψαμε, που δε γνωρίσαμε, που φοβόμαστε. Μακριά απ'τα νερά, μακριά απ'τα βαθιά.

 Και κάστρα, είχαν πάντα οι πλούσιοι. Και στον κόσμο αυτό παραλία, ιδιωτικές που'ναι κι οι πιό πολλές, ποιοί πάνε? Όσοι τα'χουν. Τα κομπλεξ. Και τα χρήματα. Και τις παραλίες. Και τα κάστρα. Αυθαίρετα και μη.

 Κι η ζωή είν' όπως είναι. Άδικη. Λένε, πως λέμε. Το κύμα σκάει όποτε γουστάρει εκείνο και γκρεμίζει ελπίδες φόβους κι αυταπάτες. Με τη μορφή βαριοπούλας στέλνει πίσω στο χώμα κάθε ανασφάλεια κρυμμένη καλά και βαθιά μέσα σε κάστρα. Κάθε σύμπλεγμα κρυμμένο πίσω από "Στυλ, άποψη, πολιτισμό, ιδεολογία. (και τις πίπες της εποχής, λέει η ακόρεστη χολή!)

 Κι εσύ που χτίζεις κάστρα να θυμάσαι.
Το κύμα πάντοτε να το φοβάσαι.

Και μιά ερώτηση. Πόσο μακριά απ'το νερό χτίζεις τα κάστρα σου?

Παύλος - vlospa kasbe

Δε ξέρω

Παύλος - vlospa kasbe

Γνώση και πληροφορία

 Ή αλλιώς περί "Ουσίας" και "Παπαγαλίας"

 Γνώση. Πληροφορία. Τόσο αντίθετα μα και τόσο ίδια, όσο οι 2 πλευρές ενός νομίσματος. Του ίδιου νομίσματος.

 θα'μαι λιτός και με πολύ απλό κατά την γνώμη μου ερώτημα.
Παίρνοντας για παράδειγμα το στοιχείο της αγάπης, της αδελφικότητας ίσως.

Κάποιος που μιλάει για αγάπη κι αδελφικότητα ίσως, γνωρίζει από αγάπη? Ή έχει πληροφορίες/ κάνει παπαγαλία?

Κάποιος που μιλάει για αγάπη κι αδελφικότητα ίσως, μα δεν πράττει αναλόγως, γνωρίζει από αγάπη? Ή έχει πληροφορίες/ κάνει παπαγαλία?

Κάποιος που δε μιλάει για αγάπη κι αδελφικότητα ίσως, μα πράττει αναλόγως, γνωρίζει από αγάπη? Ή έχει πληροφορίες/ κάνει παπαγαλία?

 Ένα πιο προσωπικό παράδειγμα. Όταν μετά από χρόοονια είδα στην πλατεία της γειτονιάς κάποια μικρότερα από εμένα σε ηλικία παιδιά που ήρθαν από άλλη χώρα και παίζαμε μικροί, η χαρά που μου δώσανε ήτανε αχαρακτήριστα αμέτρητη.

 "Από μικρός δεν ήσουν ρατσιστής μαζί μας."

Μόνο αυτό αναφέρω. Αισθάνθηκα απληροφόρητος για το τι κάνανε μετά στις ζωές τους, μα γεμάτος γνώση για το τι τους έδειξα, σαν μεγαλύτερος, τότε. Δε χρειάστηκα την πληροφορία "της μόδας αγάπης". Δε χρειάστηκα υπόδειξη από κάποιο κόμμα για να τους φερθώ φυσιολογικά, όπως και στον καθένα.

 Αν κατάλαβες πολλά ευελπιστώ να καταλάβεις άλλα τόσα απ'αυτό :
Δεν έχουμε επίγνωση της πιο αγνής μας γνώσης.

Παύλος - vlospa kasbe

Ένα εορταστικό τραγουδάκι!

 Remix (μου) του "Πάει ο παλιός ο χρόνος"

 Πάει ο παλιός ο πόνος,
εορτάστε ρε σκυλιά!
κι άμα κάποιος είναι μόνος
μαρτύριο στην ερημιά.

 Που ειν'τα παιδιά?
Που είν'τα παιδιά?
Φύγανε για άλλη χώρα, μακριά!

 Γέρε πόνε πούλο τώρα!
Μη κουνάς πιά την ουρά!
Ήρθε η νέα μόδα ψώρα,
με θανάτους και λοιπά!

 Που είν'τα λεφτά?
Που είν'τα λεφτά?
Δεν ήτανε δικά μου, ήταν δανεινά...

 Κι αν τον πούλο πάρεις όντως,
η καρδιά τους μαρτυρά.
Τόσες μέρες τόσος πόνος,
δε γνωρίσανε χαρά

 Που είν'τα παιδιά?
Που είν'τα λεφτά?
Πετάξανε για κάπου μακριά...


**Γιόρτασε! (Celebrate!)**

Παύλος - vlospa kasbe